Sprawunki z M.
Szaro, mokro, pochmurno i zimno! Smuteczek.

krótka przejażdżka i myjnia

Noc spędziliśmy na lotnisku do 4:35 - kiedy odlatywał nasz samolot do Warszawy.
Lecieliśmy LOTem i byliśmy  bardzo mile zaskoczeni. Samolot był mały, rzędy z podwójnymi, wygodnymi i dużymi krzesłami z dużą ilością miejsca na nogi. Na każdym fotelu leżały poduszka i polarowy koc. 
Cały lot wszyscy pasażerowie przespali przytuleni do poduszek i przykryci kocami, nie wiem czy to taki standard w Locie lub na nocnych lotach, ale dobrze, że był koc bo w samolocie było nieźle zimno. W każdym razie bardzo miło się leciało z takimi dodatkami a stewardessy nie łaziły i nie przeszkadzały (żadnego cross sellingu).

W Warszawie pociąg z Dworca Centralnego o 10 i koło 12 byliśmy w domu. Wymęczeni i wymarznięci.
W Polsce bardzo, bardzo zimno, ponuro, szaro, wietrznie i brzydko ogólnie. 

Ale podsumowując naszą grecką wyprawę:

Miejsca:
Kreta nam nie przypadła do gustu. Poza kilkoma fajnymi punktami (jak widok na krętą drogę pośród burej ziemi  czy plaża Bolos) wyspa nas niczym nie ujęła. Wszędzie było brązowo i żółto, wszystko wyschnięte i wysuszone, zapewne po upalnym lecie. Nie widzieliśmy też tych cudownych miejsc, o których wszyscy mówili - że Kreta taka piękna. Może nie wcelowaliśmy z porą roku.

Natomiast Peloponez nas bardzo mile zaskoczył i wręcz oczarował. Piękne widoki (fantastyczna linia brzegowa - zatoczki i wysepki), zielono, zdarzały się też rzeki (a nie tylko wyschnięte koryta), pachnące lasy sosnowe.

Oba miejsca mogą się pochwalić pięknym morzem - przezroczysta woda odsłania dno - i zdaje się, że w wielu miejscach dno jest bardzo płytkie - można oddalić się daleko od plaży i nadal stąpać po dnie.

Miasta na Krecie wszystkie takie same, domy to kwadratowe bryły. Nie pojawiały się kamienne domki i urocze miasteczka (no może poza Rethymno w samym centrum).
Na Peloponezie było podobnie, ale udawało się nam się natrafić na ładne miasteczka z domkami w innym stylu niż "nowoczesny".

Ale niestety śmieci, wszędzie na poboczach śmieci. To smutne (chociaż nie w takiej ilości jak w Neapolu, gdzie zalegały ich całe góry).

Jedzenie:
Poprzednio, jak wracaliśmy z Bałkanów i spędziliśmy parę dni w północnej Grecji mieliśmy wrażenie, że jedzenie jest tu pyszne. Podczas tego pobytu nieco się rozczarowaliśmy.
Tarama - dostępna w Austrii z której M. przywiózł zapasy, przestała być rarytasem, jedliśmy więc tylko raz, trochę inną, kwaśniejszą i białą (pyszną). 
Cacyki - kupiliśmy takie sklepowe, nie domowe. Niestety nieszczególnie smaczne i mało słone. 
Chleb - to jedyne co nam bardzo smakowało (poza jakimś jednym wyjątkiem, który robił wrażenie chleba jakby na zakwasie), generalnie w Grecji pieczywo jest pyszne.
Wędliny, ser, jogurty  - sery mają dobre, a jogurty bardzo dobre. Wędliny, salami itp. wyroby słabiutkie.
Majonezy - kwaskowe, bardziej octowe niż nasze, ale całkiem smaczne.
Potrawy - dwukrotnie próbowaliśmy musaki, ale za każdym razem coś było nie tak. Nie była przyprawiona, lub miała za dużo beszamelu. M. próbował też mięsnych kotlecików w sosie pomidorowym a ja krewetek w sosie pomidorowym. Okej, ale bez szaleństw. Udało nam się natomiast zjeść małe smażone rybki, które były przepyszne. 
Słodycze - ich tradycyjne miodowe przysmaki zrobione z czegoś w rodzaju ciasta francuskiego, posypane orzechami i polane ogromną ilością miodu, niestety nie zrobiły na nas wrażenia (poza pierwszymi, będącymi czymś jak faworki, posypanymi migdałami i polanymi miodem). A ostatnie dwa, które kupiliśmy na lotnisko zaszkodziły mi i mnie zemdliły. Brzuch bolał mnie po nich jeszcze całą sobotę.
Oliwki - drogie! a takie kupione przy straganie, domowej roboty, tak słone, że aż wykręcały nam pyszczki ;) 
Owoce - z drzewa zbieraliśmy słodkie granaty :) 

Ludzie i zwierzęta:
Na wsiach ludzie mili i przyjacielscy, czasem aż za bardzo (nie lubimy się zbytnio bratać). W miastach już gorzej. To chyba w sumie normalne. 
Niestety Grecy nie traktują dobrze zwierząt. Psy pouwiązywane na łańcuchach, często, gdy nie było to konieczne (np. pies zamknięty w kojcu i jeszcze uwiązany). Chude, bezdomne ale nadal przyjacielskie, szwendające się przy drogach czy sklepach. Aż serce się krajało, gdy się przymilały,a my nie mogliśmy nic zrobić, poza daniem im czegoś do jedzenia czy kupienia małego paszteciku w sklepie. 
Ale koty mają się tam świetnie, jest ich wszędzie pełno, na każdym kempingu czy kwaterze mieliśmy kocie towarzystwo. I widać, że koty sobie lepiej radzą niż psy. 
Ogólnie, Grecy traktują zwierzęta raczej jako narzędzie niż kompana do życia.
Co ciekawe, łatwiej im postawić kapliczkę przy drodze (mnóstwo ich stoi), niż wyrzucić śmieci do śmietnika (wyrzucają nawet zakręcone butelki z wodą! na postojach wylewaliśmy tę wodę, gdy takie butelki trafiły się gdzieś w naszej okolicy).

Poziom życia
odnieśliśmy wrażenie, że Grecja jest daleko za Zachodem, nawet za Polską. Poziom życia, mentalność ludzi taka jak w Polsce ładnych naście lat temu. 
A w dodatku drogo! Strasznie, strasznie drogo (w piekarniach płaciliśmy od 1 euro do przeważnie 3 a nawet do 9!)

Podsumowanie trasy:
Ja zrobiłam w sumie 1348 km i 17647 podjazdów. Nie mam wrażenia, żeby ogólnie rzecz biorąc nasza wyprawa była jakaś wyżyłowana, chociaż źle rozkładały się dni ciężkie - następowały po sobie a potem kilka dni lekkich. Ciężko odpocząć i się zregenerować przy takim trybie jazdy. 

W każdym razie, będąc w nadmorskich miasteczkach na Peloponezie z przyjemnością bym została, a Peloponez o tej porze pachniał oliwkami, oliwą i pomarańczami ;)

Ostatni dzień wyprawy :( z campingu do Kinety, na pociąg do Aten, na lotnisko. Po drodze mogliśmy jeszcze napatrzeć się na piękne wybrzeże i ostatni raz na najbliższe jakieś przynajmniej pół roku spocić się w grzejącym słońcu.
Po drodze  na ostatnim na trasie campingu i na lotnisku oczekiwanie na samolot do zimnego kraju, który odlatuje dopiero nad ranem...

Do Epidauros. W czasie dnia rozdzieliliśmy się, M. Pojechał na biga a ja do kempingu. Objechałam miasteczko (małe, portowe i dosyć ładne)  i zameldowałam się na noclegu. Po przyjeździe M.  Udaliśmy się do tawerny na pyszne smażone małe rybki z frytkami u sałatką oraz piwem na popicie. Pyszne jedzenie :)

Droga wybrzeżem, kończymy za Naupflio. Piękne widoki :) 
Trasę dość szybko przelecielismy, bez  przygód :)

Od rana w Sparcie ulewa.  Oczywiście ja od razu miałam przed oczami widmo niezdazenia na samolot i takie tam  ;)  znalezlismy autobus z Leonidio, którym w razie czego sie możemy poratowac a takze dwa noclegi po drodze, w razoe gdyby deszcz nas pokonał. 
Ruszyliśmy dosyć późno, po 10, a jeszcze trzeba było zrobić zakupy (znowu straszliwe  ceny). 
Później dwie przelaczki  i big, na którym goniły nas deszczowe chmury i popadywało co jakis czas)   Ogólnie  cały dzień pochmurno i dość   chłodno. 
Biga zrobiliśmy dość gracko i zjazd swietnym,  długim kanionem,  nad morze.  Dotarlismy szarówką  na kemping,  zgodnie z pierwotnym planem .

Niedzielę spędziliśmy odpoczywając. Kemping miał  dostęp do plaży, co prawda kamienistej i trochę zaniedbanej ale i tak super, mogłam sobie czytać książki mając podmywane przez wodę stopy :D

Dziś już normalna jazda z bigiem. Na początek Kalamata, która miała być urocza, a była paskudna i nijaka a potem już podjazd. Dobrze się jechało i nieźle poszło, z normalnymi nachyleniami to inna rozmowa ;)

Skończyliśmy tuż przed Spartą na kempingu,  nieco spartańskim, w dodatku wyposażonym w barek, w którym przesiadują lokalsi i wydzierają się do siebie :P

W nocy nad rzeką dopadła nas burza i ulewa. Ale rano pięknie się rozpogodziło. Trochę z żalem opuscilismy naszą świetną miejscówkę. 
Na początek dnia czekały kolejne ostre podjazdy ale skończyliśmy nad samym morzem.
Zostajemy tu na rest :) 

Moje uda i kolana domagają się spokoju ;) 

Po drodze na cemping zebraliśmy kilka owoców, w tym granatów, które rosną tu jak u nas jabłka :) a w piekarni, w której zajadalismy się ciastkami,pani poczestowala naslodami :) wyglądały jak nasze lody "na ciepło"  ale były "normalnymi" lodami w smaku przypominajacymi Bambino :)