... z lemondką :P (firefox poprawia lemondkę na lemoniadkę :D)

Jako, że dostałam w prezencie lemondkę :)) to należało ruszyć w bój ;)

Miało być jak nigdy, czyli Sybiera i w ogóle jakoś fajnie, ale oczywiście źle skręciłam i nagle z Wódki wyjechałam na Łódź. A że właściwie nie miałam nic przeciwko takiemu obrotowi sprawy, to ruszyłam na tę Łódź.
Ale Kalonka i tamtejsze okolice na tyle fajne, że mam zamiar wrócić;)

Wzniesienia Łódzkie i Wódkowe ;) całkiem nie najgorsze :)

Chociaż, żeby się do Wódki dostać (i do Kalonki) jechałam sobie ulicą Aksamitną. o taka była aksamitna;):

ulica Aksamitna © Carmelliana

Ale jechało mi się kiepsko, powoli jakoś i nędznie po prostu. Chyba kręcenie bez celu (zwłaszcza samotne) albo z celem dość na siłę wymyślonym nie jest dla mnie.

Zrobiłam te, od bidy, pięć dych i do domu wpadłam zmęczona i głodna (a wzięłam prowiant :P).

No ale dobra, do rzeczy ;)

Nauka jazdy w lemondce okazała się przyjemniejsza i łatwiejsza niż sądziłam :)
Po paru próbach zupełnie swobodnie się w niej kładłam i po niedługim czasie udało mi się sprawnie panować nad rowerem, nawet wejść w wcale niełagodny zakręt :P (trochę mi ciśnienie podskoczyło wtedy :P)
Najgorzej chyba jest zapanować kiedy zmieniam prędkość (np. zwalniając na podjeździe, lub przyspieszając), no ale tak to jest gitara i pod sam koniec zaczęłam się kłaść, bo miałam ochotę, a nie z ciekawości i chęci nauki B-) ;)
Jak to się człowiek przyzwyczaja w mgnieniu oka :P

A tak się prezentuje Trek w swoim pełnym rynsztunku :))

Trek i jego lemondka © Carmelliana

Straszny z niego teraz przystojniak :D